- vėlunga
- vė́lunga sf. (1) RŽ, NdŽ, DŽ1, Vž, Dr; S.Dauk žr. vėlūkas 1: Vė́lunga, kur vėją parodo Prk. Ta kryžiaus vėlunga girgžda, vakar eidama ir nusigandau Grg. Vėjas drasko į visus šonus vėlungą – bus oro atmaina rš.
Dictionary of the Lithuanian Language.